“O tuhaf gözlerinin bana benimkilere baktığının bilincindeydim. Büyüdüler, daha da büyüdüler, iki ateş kuyusunun içine bakıyordum sanki ve sonra sakar bir hareketle şarap bardağını yere düşürdüm. Kırılgan şey parçalara ayrıldı ve gürültüsü beni kendime getirdi. Elime bir kıymık battı ve masada kandan küçük bir gölcük oluştu. Bir mendil aradım; ama ben mendili bulamadan, salonda yankılanan ve bu dünyaya ait olmayan bir ulumayla dehşete kapıldım. Bu uluma Kont’un dudaklarından dökülmüştü…”

“O, parıldayan kırmızı gözleri ile muazzam ve isimsiz bir günah tohumuydu ve kemikli pençelerinde bir zamanlar bir erkek olan bir şeyi tutuyordu, tıpı bir çocuğun şeker çubuğunu dişlemesi gibi kafayı kemirerek. Bir şekilde çömelmişti ve ona bakarken insan sanki her an elindeki avı yere atıp daha iştah açıcı bir parçanın peşine düşecekmiş izlenimine kapılıyordu. Ama her şeye lanet olsun, onu tüm paniğin ölümsüz kaynağı yapan şey o şeytani tema değildi.

O şey teknikti Eliot –lanetli, inançsız doğaüstü teknik! Yaşayan bir adam olarak ben, yaşamın gerçek nefesinin tuvalle böylesine bütünleştiğini başka hiçbir yerde görmedim. Yaratık oradaydı –öfkeyle bakıyor, kemiriyor ve öfkeyle bakıyordu - ve biliyorum ki, yalnızca doğa yasalarının kesintiye uğramasıyla bir adamın böyle bir şeyi modelsiz çizmesine göz yumulabilirdi – şeytana satılmamış hiçbir ölümlünün göremediği aşağı dünyaya göz atmamışsa tabi.” (syf: 112)

Karanlık nedir?

Eve ve içe kapanık olarak bilinen, kadınlardan neredeyse uzak duran, en sağlam dostluklarını sayısı yüz bini aşan mektupları aracılığıyla kuran ve bu konuda haklı bir ün edinen, yaşarken öykülerinin toplu basımını göremeyen, oldukça çıkık çeneli, tuhaf ve donuk bakışlı bir adam: H. P. Lovecraft.

Ve onun, doğaüstü yaratıkların, uykunun ve ötesinin dehlizlerinin, ölülerin, kabirlerin, yeniden dirilenlerin, garip bir soyaçekim takıntısının, uzayın derinliklerinin, kuzeye bakan pencerelerden göz kırpan yıldızların, bilinmeyen ülkelerin, kilitli kapıların, gizemli vadilerin içinde, içinden, arasından, odasından 'kurduğu' öyküler...

Korku ve hayretin kol gezdiği bu öykülerde H.P.Lovecraft, Poe’dan bu yana okuyucuyu en çok şaşırtan yazar olarak, gotik edebiyatın klasik temalarından, kendi hayal gücünün ürünü bir dizi temaya irkilten bir elle dokunuyor.

Herhangi bir günde parkta otururken veya sıradan bir yolculukta yanınıza oturan bir kişinin kimliğini hiç düşündünüz mü? Ya da onun sizin hakkında neler düşündüğünü hiç merak ettiniz mi? O da sizin gibi dünyalı bir varlık mı? Olmaz demeyin, belki bir gün, beklenmedik bir anda yanınıza beliriverecek bir varlığın soğuk parmaklarını tüm ruhunuzda hissedebilirsiniz...

'Clive Barker' korku ve gerilim romanlarında usta bir isim. Çeşitli öykülerinden oluşan bu kitabında heyecanı farklı bir bakışla tadacaksınız.

Zamandan Düşen Gölge, Pusudaki Dehşet, Charles Dexter Ward Vakası...

"Tuhaf öyküler seçmemdeki neden eğilimlerime en çok onların uyuyor olmalarıdır... en güçlü ve inatçı dileklerimin başında, geçici bir an için de olsa, bizi ebediyen tutsak alan ve kozmik boşluğa yönelik meraklarımızı hüsrana uğratan zaman, mekân ve doğa yasalarının sınırlarının askıya alınması ya da parçalanması gelir..."

H. P. Lovecraft